Η σολίστ εκτός από την τεχνική της αρτιότητα και τη δεξιοτεχνία της, σε παρασύρει με το έντονο συναίσθημά της σε μονοπάτια της ψυχής ...
Σε "διαδρομές" ανεξερεύνητες και βαθειές, σαν τις σπηλιές που το δέος σε κάνει να ...κοντοστέκεσαι στο άνοιγμα τους, αλλά ταυτόγχρονα να μην μπορείς να ακυρώσεις και το βήμα σου που ήδη σε έχει βάλει μέσα!!!...
Η Τέχνη έχει μία παρόμοια ιδιότητα...
Να σε οδηγεί σε μυστικά "μονοπάτια" του μυαλού και της καρδιάς, να ξεκλειδώνει με ευκολία, να φωτίζει, να βοηθάει να "σηκωθείς"ψηλότερα...
Να κοιτάξεις τότε πιο ξεκάθαρα, σαν να ζείς μία κατάσταση απόλυτης γνησιότητας του γίγνεσθαι και έτσι πανάλαφρος να έχεις πλέον την ικανότητα να δώσεις "λύσεις" και "απαντήσεις" σε βασανιστικά ερωτήματα και διλήμματα...
Να
αγγίξεις κομμάτια του Εγώ, του εαυτού σου με περισσότερο θάρρος, με μεγαλύτερη
σιγουριά και να αφήσεις ανάγκες, επιθυμίες, όνειρα να μιλήσουν, να αποκτήσουν
φωνή, σχήμα, «σώμα»…
Αυτή
η συμφιλίωση με τη σειρά της να σε «μεγαλώσει», να σε κάνει πιο «απαλό», πιο
ανθρώπινο…
Τότε ίσως και να καταφέρεις να συνδεδείς με τον Άλλον, τον Διπλανό, τον Συνοδοιπόρο πιο άμεσα, πιο βαθειά, πιο ουσιαστικά...
Τότε ίσως και να απαλλαγείς από το αιώνια βασανιστικό γρίφο που κρατά φυλακισμένο το μυστικό για την ...ευτυχία!!!
Αλεξάνδρα Γεωργίου
