Γράμμα στον Άγιο Βασίλη από ένα μεγάλο παιδί!...





Εξαρχής θα ξεκαθαρίσω ότι ποτέ δεν έπαψα να πιστεύω στον Άγιο(!) και επιπλέον είμαι σε μία ώριμη ηλικία που η ζωή μού δίδαξε ότι αυτό το «πνεύμα» όχι μόνο υπάρχει αλλά όπου δεν συμβαίνει αυτό, εμείς οι ίδιοι έχουμε χρέος να το δημιουργούμε…
Περιμένοντας στη σαδιστικά αργή ουρά του ταχυδρομείου, η εξονυχιστική παρατήρηση του χώρου και των ανθρώπων είναι πολλές φορές απαραίτητη για την διευκόλυνση της υγείας του…νευρικού μας συστήματος. Έτσι λοιπόν άρχισα να περιεργάζομαι το κουτί με τα γράμματα που ρίχνουν τα παιδιά για τον αγαπημένο τους Άγιο!
Κοιτάω στο πάνω μέρος μέσα από την σχισμή του χάρτινου κουτιού και διακρίνω παιδικά γραμματάκια στους φακέλους αλληλογραφίας να προσπαθούν να χαράξουν στο χαρτί τις διευθύνσεις των σπιτιών τους…Τι να σκεφτόταν το παιδικό κεφαλάκι του 2016; Τι να λαχταράει η «μικρή» ψυχή τους; Ποια είναι αυτά τα δεδομένα που τους λείπουν, ώστε οι παιδικοί τους πόθοι μένουν ανεκπλήρωτοι ;

-Εσύ, τι θέλεις από τον Άγιο Βασίλη; (ακούστηκε μία φωνή μέσα στο κεφάλι μου!)
-Εγώ;
-Φυσικά! Εσύ!
-Χα! Χα! Τι να θέλω εγώ…
-Μην αστειεύεσαι! Το θέμα είναι σοβαρό! Έτσι καταντήσατε όλοι οι «μεγάλοι» και στράγγιξε ο κόσμος από ελπίδα και αγάπη! (είπε αυστηρά η Φωνή)
-Μμμ …θέλω κάτι που δεν τυλίγεται σε συσκευασία δώρου!
- Πες το εσύ και θα δούμε τι μπορεί να γίνει…
-Έχει σχέση με τους ανθρώπους γύρω μου και συγκεκριμένα τους ανθρώπους ΑΥΤΗΣ της χώρας!
-Δηλαδή;
-Όσο πάει και χειροτερεύουν!
-Τι παθαίνουν;
-Είναι σκληροί, αδίστακτοι, κακιασμένοι, θυμωμένοι, αγενέστατοι, υποκριτές, εκμεταλλευτές, αδιάφοροι, μεταξύ τους, εκ των προτέρων και σε καθημερινή βάση!!!
-Χμ! Πολύ δυσάρεστο αυτό!
-Ναι…δεν το αντέχω εύκολα…
-Μου φαίνεται ότι πρέπει να καθίσεις να γράψεις και εσύ στον Άγιο Βασίλη ένα γράμμα!
-Χα! Στον Άγιο Βασίλη;
-Μην γελάς!!!
-Κυρία, θα περάσετε μπροστά;…Κυρία;…Δεν ακούτε;…Περάστε μπροστά, ήρθε η σειρά σας…Κυρία;;;…
Λίγο πριν προχωρήσω βγάζω μία σχεδόν ασυναίσθητα φωτογραφία στο κόκκινο αγιοβασιλιάτικο κουτί. Θα του γράψω ένα γράμμα, λοιπόν…
{Άγιε μου Βασίλη, δεν θυμάμαι να σου έγραψα ποτέ γράμμα όταν ήμουν μικρούλα και να που θα σου γράψω τώρα το πρώτο μου που είμαι αρκετά μεγαλούλα! Έχω ακούσει ότι εκτός από τα δώρα τα υλικά που χαρίζεις, εκπληρώνεις και διάφορες επιθυμίες στους ανθρώπους πιο…συναισθηματικές! Έχεις λένε ένα Πνεύμα ιδιαίτερο που με αυτό γεμίζεις τις καρδιές των ανθρώπων και εκείνοι με τη σειρά τους γίνονται πιο ανθρώπινοι! Άγιε μου Βασίλη, η μικρούλα χώρα που ζώ δεν είναι και σε πολύ κατάσταση, και ξέρεις περισσότερο γιατί; Γιατί οι άνθρωποι μεταξύ τους συμπεριφέρονται ο ένας στον άλλον σαν να ήταν ο μεγαλύτερος και χειρότερος εχθρός! Αν ξεφυλλίσεις λιγάκι την ιστορία μας, ανέκαθεν υπήρχε αυτό το απαίσιο φαινόμενο που μας τυραννούσε τις ζωές… Πολλοί παράγοντες το βοηθάνε, αλλά δεν ταιριάζει τώρα αυτό σε ένα τέτοιο γράμμα! Θέλω να σε παρακαλέσω, όταν θα πετάξεις με το έλκηθρό σου πάνω από την μικρούλα χώρα μου, ρίξε Άγιε μου, λίγο από αυτό το μαγικό σου πνεύμα, μήπως αρχίσουν να μαλακώνουν οι καρδιές τους! Κάνε τους να καταλάβουν ότι είμαστε όλοι «δεμένοι» μαζί σε αυτή τη μικρή και αφόρητα ευάλωτη ζωή, ότι η κακή πράξη του καθένα θα έχει αντίκτυπο κάποτε και στον ίδιο! Άγιε μου, δεν ξέρω πια τι έχουν πάθει, αλλά ολοένα και χειροτερεύουν! Η ζωή μαζί τους γίνεται δυσβάσταχτη και για αυτό πασπάλισέ τους σε παρακαλώ πολύ και με εκείνη τη χρυσόσκονή σου, μήπως και ξεκινήσουν να βλέπουν πρώτα τα θετικά γύρω τους και να μην είναι αχάριστοι, να πιστεύουν στις δυνάμεις τους και να μην σταματούν την προσπάθεια, και να γυρίσουν επιτέλους, άγιε μου, το πρόσωπό τους λιγάκι προς τον ΔΙΠΛΑΝΟ τους! Δείξε τους, εσύ που το γνωρίζεις καλά, ότι αυτό είναι το ΜΥΣΤΙΚΟ σε κάθε σχεδόν πρόβλημα και δυστυχία! Δεν θα σε κουράσω  άλλο, γιατί είσαι και πολυάσχολος αυτήν την περίοδο…

Και κάτι τελευταίο και πολύ σημαντικό:


ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΩΡΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΖΗΤΑΩ ΜΗΝ ΤΟ ΔΩΣΕΙΣ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ! ΤΟ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΣΥΝΕΧΩΣ, ΑΓΙΕ ΜΟΥ ΒΑΣΙΛΗ, ΣΤΗ ΜΙΚΡΟΥΛΑ ΧΩΡΑ ΜΟΥ…
Διαβάστε περισσότερα

Ο Θαλαμοφύλακας και το Νόημα!




Για πολύ καιρό η μικρούλα χώρα που ζούμε γέμιζε συνεχώς με ψυχές παραδομένες στο έλεος της φρίκης, του τρόμου, της αγωνίας και της έσχατης απελπισίας. Στα μάτια των περισσότερων, με ελάχιστη ανθρωπιά και ειλικρινές ενδιαφέρον αν κοιτούσες, θα έβλεπες το «σημάδι» από το όριο που χωρίζει την ύπαρξη από το αντίθετό της…Την ύπαρξη από τη μη ύπαρξη. Τη ζωή από το θάνατο. Το Είναι από το απόλυτο Τίποτα . Η αδίστακτη ένταση της υπέρτατης αγωνίας για την επιβίωσή τους καθρεφτίζεται στο βλέμμα τους. Νομίζω είναι σαν μια μικρή «αντανάκλαση» που δεν θα φύγει ποτέ. Αν πλησιάσεις πολύ κοντά στο πρόσωπό τους θα δεις κάτι σαν «ξυραφιά» μέσα στην ίριδα του ματιού . Σαν ξυράφι μάτωσε η ψυχή τους όταν παντελώς μετέωροι, άγγιξαν με την άκρη του ποδιού την άβυσσο…
Ας μη πάμε όμως «μακριά» με την περίπτωση των μεταναστών και των προσφύγων. Γύρω μας, δίπλα μας, καθημερινά και σε σταθερή βάση, δίνονται οι μάχες για ΤΗΝ ύπαρξη. Στα νοσοκομεία, στα ιδρύματα, στα γηροκομεία, στα χειρουργικά τραπέζια, στους δρόμους , στα πεζοδρόμια, στα παγκάκια. Αλλά και εκεί όπου δεν είναι τόσο εμφανές και ευκόλως εννοούμενο ή είναι τόσο απομακρυσμένο από εμάς που καταντάει «μη υπαρκτό» .
Ξέρεις τι είναι να δεις κατάματα τη δίχως τέλος κατάμαυρη αυτή Ήπειρο; Έζησες ποτέ τη μεγάλη πιθανότητα να στραγγίξει η καρδιά σου από όλο το αίμα της; Έφτασες στο «όριο»; Είπες ποτέ, αυτοί είναι μάλλον οι τελευταίοι χτύποι ζωής στο στήθος μου που θα ακούσω; Άκουσες η Ψυχή από τα τρίσβαθά της να σου στέλνει αποχαιρετιστήριο μήνυμα; Σου είπε ποτέ η ίδια αυτοπροσώπως, σβήσε με από το χάρτη γιατί δεν αντέχω άλλο τα βάσανά μου; Υπερχείλισε ποτέ η πίκρα και η απελπισία τόσο, ώστε να σκεφτείς πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο να θολώσει η διαύγεια του μυαλού σου; Σου άρπαξαν ποτέ με τη βία τα χαλινάρια της ύπαρξης σου, έτσι που αυτή να γίνει στα χέρια τους ένα ασήμαντο και ευτελές παιχνιδάκι;

Η συνέχεια του άρθρου μου στο:
http://www.animartists.com/2017/01/12/217/


Αλεξάνδρα Γεωργίου
Συνθετική Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Διαβάστε περισσότερα

Η ταινία "Dear Zindagi" σπάει το ταμπού για την ψυχική υγεία


(http://www.athena.org.gr/)

Είναι πολύ λυπηρό που ζούμε σε μία κοινωνία όπου το να μιλάμε για την ψυχική υγεία είναι ακόμα ταμπού. Ακόμα και αν ζητήσουμε βοήθεια από έναν θεραπευτή αποκαλούμαστε αυτόματα ψυχικά ασθενείς. Το να πάμε στον γιατρό επειδή έχουμε πυρετό ή πονοκέφαλο θεωρείται σωστό, αλλά είναι σωστό να αγνοούμε τη συναισθηματική και ψυχική μας υγεία;
Από μικρή ηλικία μαθαίνουμε ότι το κλάμα ή τα συναισθήματα θλίψης αποτελούν σημάδια αποτυχίας. Ζούμε σε μία κοινωνία όπου οι άνθρωποι γύρω μας, ακόμα και η ίδια μας η οικογένεια κάποιες φορές ντρέπονται να παραδεχτούν ότι το παιδί τους χρειάζεται κάποιες συμβουλές από έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας.
Η ινδικής παραγωγής ταινία "Dear Zindagi" που σημαίνει «Αγαπητή ζωή» τονίζει τη σημασία της ψυχικής υγείας με πολύ ιδιαίτερο τρόπο. 
Το σενάριο εξηγεί ότι ο εγκέφαλος είναι μέρος του σώματος και ότι χρειάζεται εξίσου προσοχή.
 Σύμφωνα με έρευνα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, η Ινδία βρίσκεται στην κορυφή της λίστας με το υψηλότερο ποσοστό αυτοκτονιών λόγω της κατάθλιψης και του άγχους που επικρατούν. Ωστόσο, παρά τα ανησυχητικά στατιστικά στοιχεία, εξακολουθούμε να είμαστε αμήχανοι όταν αναφερόμαστε στη ψυχική υγεία. 
Μεγάλοι ηθοποιοί όπως η Ντιπίκα Παντούκον, ο Καράν Τζοχάρ, κια η Ιλεάνα ντο Κρουζ, και σκηνοθέτες όπως ο Γκάουρι Σιντέ δεν διστάζουν να θίξουν αυτό το θέμα στον εμπορικό κινηματογράφο αναφερόμενοι στη μάχη με την κατάθλιψη, γεγονός που αποτελεί σημαντικό βήμα για την άρση του στίγματος που κυριαρχεί στη ψυχική υγεία.
Ακολουθούν μερικά μαθήματα που διδάσκει η ταινία:
  1. Συνήθως σκεφτόμαστε ότι χρειάζεται να επιλέξουμε το δύσκολο μονοπάτι στη ζωή για να πετύχουμε. Μπορούμε όμως να προσπαθήσουμε και τον εύκολο τρόπο.
  2. Θα πρέπει μερικές φορές να αντιμετωπίζουμε τους γονείς μας ως απλούς συνανθρώπους. Εκτός από το να είναι γονείς είναι και κάτι περισσότερο από αυτό. Θα πρέπει να κοιτάξουμε πέρα από τα ελαττώματα και να προσπαθούμε να τους καταλάβουμε.
  3. Δεν είναι κακό να κλαίμε. Μόνο αν κλαίμε ανεξέλεγκτα, θα είμαστε σε θέση να γελάμε με το ίδιο σθένος!
  4. Δεν χρειάζεται να προσδοκούμε τα πάντα από μία μόνο σχέση: Υπάρχουν διάφορα είδη σχέσεων, οπότε γιατί να περιμένουμε τα πάντα από μόνο μία;
  5. Τα πάντα μπορούν να διορθωθούν στη ζωή. Γιατί να μην πούμε «αντίο» στους φόβους μας και «γεια» στη ζωή;
Πηγή: indiatimes.com
Διαβάστε περισσότερα

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ