Αυτοκτονία γονέα και ψυχισμός τέκνου!...

«Εάν έχεις ένα γονιό που δεν μπορεί να είναι παρών, δεν μπορεί να σου δώσει αγάπη, επηρεάζεται ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου. Νομίζεις σαν παιδί πως φταις εσύ. Το παιδί δεν μπορεί να κατηγορήσει τον ενήλικα, επειδή εξαρτάται από εκείνον για την επιβίωσή του. Χρειάζεται χρόνος για να ξεπεράσεις αυτή την ενοχή», είπε χαρακτηριστικά στα ξένα μέσα.»

Διαβάστε το κείμενο:

https://www.missbloom.gr/celebrities/i-jane-fonda-milaei-proti-fora-gia-tin-aftoktonia-tis-miteras-tis/?utm_source=facebook&utm_medium=cpm&utm_campaign=%CE%97+Jane+Fonda+%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%B5%CE%B9+%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B7+%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC+%CE%B3%CE%B9%CE%B1+%CF%84%CE%B7%CE%BD+%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1+%CF%84%CE%B7%CF%82+%CE%BC%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%82+%CF%84%CE%B7%CF%82_NEW+USER_21-09_GOSSIP&utm_content=Page+Likers+Mobile+Feed

Διαβάστε περισσότερα

Ο «Δεν Θυμάμαι» και ο «Έχω Νεύρα», Μέρος Πρώτο.

Είμαι σίγουρη ή καλύτερα σχεδόν πεπεισμένη ότι η πλειοψηφία από εσάς έχει πέσει θύμα κάποιου από τους δύο αυτούς τύπους, για να μην πω και των δύο τύπων. Και μάλιστα κατ’ εξακολούθηση! Ας αφήσω όμως να πλανιέται εξαρχής μία λιγότερο πιεστική αύρα-υποψία ότι ίσως σε κάποιους από εσάς να μην έχει συμβεί. Θα την χρειαστούμε αυτού του είδους την αύρα καθότι το θέμα θα μας …ψυχοσφίξει λιγάκι!

Άλλο τόσο σίγουρη είμαι ότι αρκετότατοι από εσάς είστε οι ίδιοι ένας από τους δύο τύπους και ακόμα βασανιστικότερα, αντιπροσωπεύετε και τους δύο τύπους μαζί: λήθη και οξυθυμία και αλλιώς …αδιαφορία και τσαμπουκάς!  Δεν θα σας είναι τόσο ευχάριστα όσα πρόκειται να γραφτούν, πλην όμως προσπαθήστε να συγκρατηθείτε και να ολοκληρώσετε την ανάγνωση. Κάτι καλό ίσως βγει για όλους…

Κάπου, κάποτε, για κάμποσο, πολλοί, κάμποσοι, υποφέραμε από τα χαρακτηριστικά αυτών των συμπεριφορών. Ας ξεκινήσουμε με τον «Δεν Θυμάμαι»…

Ξεχνάει τα ραντεβού μαζί σου.
Ξεχνάει τη γιορτή σου.
Ξεχνάει τα γενέθλια σου.
Ξεχνάει τα χρήματα που σου χρωστάει.
Ξεχνάει τις υποσχέσεις του σε εσένα.
Ξεχνάει σημαντικές ημερομηνίες / ορόσημα της ζωής σου.
Ξεχνάει να σου επιστρέψει δανεισμένα αντικείμενα από εσένα
…
(Λίγο πιο βαθιά τώρα)

Δεν θυμάται να υπάρχει ως αυτό που είναι στη ζωή σου.
Δεν θυμάται να σε σέβεται.
Δεν θυμάται να βάζει τα όρια του προκειμένου να προστατέψει τη σχέση σας από τον «κακό» του εαυτό..
Δεν θυμάται να σου προσφέρει.
Δεν θυμάται να ενδιαφέρεται αληθινά για εσένα.
Δεν θυμάται να είναι Ενήλικας.
Δεν θυμάται να είναι ανθρώπινος γενικότερα.
…

Τι θυμάται όμως ο «Δεν θυμάμαι»;

Θυμάται όσα τύχει να ξεχάσεις εσύ.
Θυμάται να σου κάνει και σκηνές για αυτό ενίοτε.
Θυμάται να σου παραπονιέται για τυχόν παράλειψή σου.
Θυμάται να σου ζητάει.
Θυμάται να σου τονίζει τις επιθυμίες του.
Θυμάται να γίνεται το επίκεντρο του ενδιαφέροντος.
Θυμάται να σου αναφέρει άμεσα οποιαδήποτε ατασθαλία σου.

Μάλιστα…

Καταλαβαίνουμε ότι στη σχέση μας μαζί του υπάρχει μία σοβαρότατη ανισορροπία. Σε περίπτωση που δεν υφίσταται κλινικό πρόβλημα μνήμης ή δεν υπεισέρχονται κατά τόπους /χρόνους επιβαρυντικοί παράγοντες για την ποιότητα αυτής, τότε επιβάλλεται να επαναπροσδιορίσουμε την οποιαδήποτε σχέση μας με τον «Δεν Θυμάμαι»…

Πόσο η «απώλεια μνήμης του» σε ενοχλεί;
Πόσο η επιλεκτική μνήμη του σε θυμώνει;
Πόσο η απουσίας μνήμης του σε πληγώνει;
Πόσο το συμπλήρωμα της δική σου μνήμης σε αποσυντονίζει;

Ψάχνεις ακόμα τις αιτίες αυτής της συμπεριφοράς του; Πρόσεξε στη διαδρομή μην ξεχάσεις την προστασία του εαυτού σου, ιδίως του Εσωτερικού σου Παιδιού, την ασφάλιση της αξιοπρέπειας σου, την ικανοποίηση ΚΑΙ των δικών σου αναγκών, την έκφραση των επιθυμιών σου, την εκτόνωση των συναισθημάτων σου, και κυρίως…μην ξεχάσεις όλα εκείνα τα δεδομένα που σε ώθησαν να γνωρίσεις τον Δεν Θυμάμαι καλύτερα και να συνδεθείς μαζί του πιο βαθιά…

Υπάρχουν ακόμα;…

Όχι;

Δεν θυμάσαι;

Μήπως έμεινες τελικά μόνος σε αυτή τη σχέση;
Μήπως δεν θυμάσαι πια γιατί παραμένεις;
Μήπως ξεχνάς ποιος είσαι;
Μήπως όταν θυμάσαι ποιος έχεις γίνει στεναχωριέσαι πολύ;

Μήπως καλό θα ήταν να ξεχάσεις τον Δεν Θυμάμαι;
…

Αλεξάνδρα Γεωργίου

Συνθετική Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας

Διαβάστε περισσότερα

{…Έχουμε τα παιδιά των άλλων τον Εντουάρντ, τον Πωλ, το καλοκαίρι τα κουρεύουν κοντά, το χειμώνα τα αφήνουν πιο μακριά…Και η Ματίλντ κρατιέται σε φόρμα! Καμία εγκυμοσύνη δεν θα χαλάσει τη φόρμα της…Δεν έχουμε φίλους. Ποτέ δεν είχαμε. Τι θα πρόσθεταν στη ζωή μας; Ζευγάρια που βγαίνουν με άλλα ζευγάρια, που πάνε διακοπές όλοι μαζί, δεν αγαπιούνται μεταξύ τους, για αυτό χρειάζονται τους φίλους. Με την Ματίλντ είμαστε καλά. Είμαστε ευτυχισμένοι αυτό είναι που μετράει…}

Ο πρωταγωνιστής στο φιλμ, Ο ΕΡΑΣΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΜΜΩΤΡΙΑΣ, λέει τα παραπάνω λόγια θέλοντας να μοιραστεί την πληρότητα που νιώθει, παραμένοντας κλεισμένος στο κομμωτήριο όλη την ημέρα, κάθε μέρα, έχοντας για μοναδική του απόλαυση στη ζωή τη σχέση με τη γυναίκα του, Ματίλντ, ιδιοκτήτρια του μαγαζιού. Δεν αισθάνεται έλλειψη για τίποτε άλλο στη ζωή του –και εκείνη το ίδιο – παρά μόνο για ο τιδήποτε σχετίζεται με εκείνη: να μιλάει, να τρώει, να πίνει, να χορεύει, να διαβάζει, να καπνίζει, να χαζεύει, να κοιμάται, να ακούει μουσική, να κάνει έρωτα μαζί της!

Όλα αυτά συγκροτούν ένα δικό τους «σύμπαν» το οποίο είναι πολύ επαρκές και για τους δυο τους! Αρχικά ίσως φαντάζει κάπως ασφυκτικό, όμως όταν οι δύο πρωταγωνιστές ξετυλίγουν το συναίσθημα και τη λαχτάρα του ενός για τον άλλον, η «ιδιόρρυθμη» αυτή σχέση «δικαιολογείται». Η συγκεκριμένη στιγμή που συναντήθηκαν στη ζωή τους ταίριαξε τόσο μοναδικά με όσα κουβαλούσαν στη ψυχή τους τότε. Το μυαλό, η καρδιά, το σώμα δέχτηκε το άλλο παντελώς ευπρόσδεκτα, δίχως περιττές καθυστερήσεις, αμφιταλαντεύσεις, κυκλοθυμίες…

Η χημεία, η έλξη, ο ερωτισμός, η αύρα που στεφανώνει τις υπάρξεις τους είναι ικανή για να τους παρασύρει σε έναν εντελώς ξεχωριστό και δικό τους κόσμο: τα τετραγωνικά μέτρα ενός κομμωτηρίου! Όλα τα υπόλοιπα αιωρούνται γύρω τους απλώς για να τους δίνουν την ευκαιρία για να εμπλουτίζουν τη φαντασία του  ερωτικού/σεξουαλικού τους ρεπερτορίου. Βρίσκονται στη σκηνή του δικού τους πανέμορφου «θεατρικού έργου» χρησιμοποιώντας τους υπόλοιπους που σχετίζονται με τη ζωή τους αποκλειστικά ως κομπάρσους και θεατές αυτής της παράστασης…

Δε αποσπώνται, δεν επηρεάζονται, δεν αποκλίνουν. Ο στόχος είναι πάντοτε ένας και κοινός: να ευχαριστηθούν ο ένας τον άλλον όσο περισσότερο μπορούν! Σε κάθε πρόβλημα η λύση είναι αυτή που εμφανίζεται πρώτη και με ευκολία. Ξοδεύουν κάθε ανάσα της ζωής τους για να είναι μαζί και αυτό κάνει αυτήν την ανάσα άνετη και ευχάριστη. Χτίζουν κάθε ημέρα ένα υπέροχο οικοδόμημα γεμάτο από την κοινή τους βούληση για το πιο απλοϊκό και καθημερινό μέχρι το ουσιαστικό. Το σώμα τους πάντοτε «κουμπώνει» τέλεια μέσα στο άλλο σαν να φτιάχτηκε ένα «καλούπι» αποκλειστικά για αυτούς τους δύο.

Τους τραβάει σαν δυνατός μαγνήτης αυτή η αόρατη κοιλότητα. Είναι τόσο απασχολημένοι με το να ρίχνουν μέσα της όλο το ζεστό ρευστό υλικό τους που δεν αισθάνονται καμία άλλη ανάγκη. Ματιές, ανάσες, λόγια, αγγίγματα, χαμόγελα, αναστεναγμοί, φιλιά, αγκαλιές… Είναι απόλυτο αυτό που ζουν. Είναι ο Έρωτας αυτοπροσώπως. Δεν χωρά τίποτε άλλο ανάμεσα τους.

Τέτοιου είδους δικαιώματα έχει μόνο ο άλλος, ο γνωστός ισάξιος αντίπαλός του.

Ο Θάνατος φυσικά…

Έτσι και έγινε…

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΓΕΩΡΙΟΥ

Συνθετική Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας

Διαβάστε περισσότερα