Μετά τον Ξεχασιάρη https://simplylife.gr/pages/proswpikh_anaptuksh/article/id/522
σειρά έχει ο…Θυμωσιάρης! Μην πάει ο νους σας απαραίτητα στο τύπο που απλά πετάει
εύκολα τη σκούφια του για καυγά…Φανταστείτε καλύτερα τον τύπο που ανά πάσα
σχεδόν στιγμή αγριοκοιτάζει, αλλάζει το ηχόχρωμα της φωνής, τη στάση του
σώματος και γενικά το ύφος του προσώπου, υψώνει βαθμηδόν την ένταση του λόγου
του απλά για να …ΕΚΦΡΑΣΤΕΙ!!! Την παραπάνω πρακτική την εφαρμόζει με προκλητική
άνεση στις σχέσεις του αδιάκριτα και χωρίς δεύτερη σκέψη. Πως είπατε; Για ποιο
λόγο; Δεν χρειάζεται να υπάρχει κάποιο αξιόλογο αίτιο το οποίο θα πυροδοτήσει
την έκρηξη και την επίθεσή του συνήθως!
Ναι! Πολύ σωστά το
υποψιαστήκατε! Έχουμε να κάνουμε με ένα είδος ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ…Μπούλινγκ, δηλαδή! Τα
ερεθίσματα που του προκαλούν αυτά τα απότομα ξεσπάσματα θυμού έως και οργής δεν
είναι ανάλογα τις περισσότερες φορές για την ΑΝΑΡΜΟΣΤΗ συμπεριφορά του!
{Ορισμένες απέλπιδες
προσπάθειες των θυμάτων του}
-Μα
καλά, τι έπαθες; Μύγα σε τσίμπησε;
-Καλά βρε, μην κάνεις έτσι! Θα μας δείρεις κιόλας;
-Ηρέμησε! Θα πάθεις τίποτα! Δεν είπα κάτι κακό…
-Καλά βρε, μην κάνεις έτσι! Θα μας δείρεις κιόλας;
-Ηρέμησε! Θα πάθεις τίποτα! Δεν είπα κάτι κακό…
{Ορισμένες συνήθεις
αντιδράσεις των μόνιμα θυμωμένων)
-Άκου να σου πω, εγώ είμαι νευρικός/ή!
-Μη με φουντώνεις! Έχω τα νεύρα μου, εγώ!
-Μην μιλάς και ξεσπάσω σε εσένα, τώρα…
Τα παραδείγματα για
αμφότερες τις αντιδράσεις και συμπεριφορές είναι ποικίλα και πολλά. Στην αρχή
τα θύματα ξαφνιάζονται και δεν θέλουν να πιστέψουν ότι πρόκειται για μια μόνιμη
κατάσταση. Βέβαια, πολύ συχνά βαθιά μέσα τους υποψιάζονται πως ισχύει κάτι
παρόμοιο. Δεν αφήνουν όμως αυτό το προαίσθημα–κρίση να τους καθοδηγήσει σωστά. Διάφορες
ανάγκες και αδυναμίες τους παρασύρουν:
-Τι
να του πω…Είναι συγγενής της γυναίκας μου…
-Είναι ο κολλητός του συντρόφου μου…Μην με πάρει από κακό μάτι…
-Μιλάει με το αφεντικό αυτή…Καλύτερα να υπομείνω τα νεύρα της…
-Με εξουθενώνει, αλλά γονέας μου είναι…Να ξεκόψω;…
-Ίσως κάτι της συμβαίνει αυτήν την περίοδο… Ας δείξω λίγο ανοχή…Εξάλλου δεν έχω πολλές φιλίες…
-Είναι ο κολλητός του συντρόφου μου…Μην με πάρει από κακό μάτι…
-Μιλάει με το αφεντικό αυτή…Καλύτερα να υπομείνω τα νεύρα της…
-Με εξουθενώνει, αλλά γονέας μου είναι…Να ξεκόψω;…
-Ίσως κάτι της συμβαίνει αυτήν την περίοδο… Ας δείξω λίγο ανοχή…Εξάλλου δεν έχω πολλές φιλίες…
Οι Θυμωσιάρηδες δεν
δείχνουν καμία ανοχή, υπομονή, οίκτο! Εφαρμόζουν με αδίστακτο τρόπο την
εκφοβιστική τακτική τους με απώτερο σκοπό να έχουν τον περίγυρό τους…καθυποταγμένο!
Δύσκολα θα αλλάξουν το ύφος τους, και όταν το κάνουν αυτό διαρκεί για λίγο,
μέχρι να διασφαλίσουν ότι η σχέση με το θύμα δεν κινδυνεύει.
Λύσεις για τα…νευράκια
υπάρχουν αρκετές. Εάν πρόκειται για κλινική περίπτωση με τα αίτια δηλαδή της νευρικότητας
και της υπερέντασης να οφείλονται σε οργανικούς,
διατροφολογικους, ψυχιατρικούς, φαρμακευτικούς, παθολογικούς παράγοντες,
σε κακές συνθήκες εργασίας, ύπνου, ξεκούρασης, σε αγχώδεις παράγοντες προσωπικής ζωής, αλλά
και ψυχοπιεστικά αίτια της καθημερινότητας, αντίστοιχα απαιτείται επίσκεψη στον γιατρό και
στον ψυχίατρο ο οποίος θα καθοδηγήσει με τις ανάλογες εξετάσεις την διερεύνηση
του φαινομένου. Επίσης επιβάλλεται η εκκίνηση της ψυχοθεραπείας για την
ανακούφιση, σταθεροποίηση και απαλλαγή από τα συμπτώματα που δηλητηριάζουν τον
ίδιο και οτιδήποτε κινείται γύρω του!
Εάν πάλι δεν συμβαίνει
τίποτα από τα παραπάνω, Θυμωσιάρη μου σε τσακώσαμε! Όλο αυτό το ευέξαπτο στυλάκι
σου δεν είναι παρά ένα κατασκεύασμα! Μία
εφαρμοσμένη συμπεριφορά για να επικρατείς συνεχώς, να περνάει το δικό σου
δηλαδή, και να βιώνεις τις καταστάσεις μόνο στα δικά σου μέτρα! Τα νέα είναι
άσχημα: μοναξιά, απομόνωση και απώλεια…Σε περίπτωση που σε ζορίζουν αυτά, κάνε
μία ειλικρινή ενδοσκόπηση, ανακάλυψε τι «παίρνεις» από αυτό το μοντέλο ύπαρξης
και αποφάσισε ανάλογα. Η ψυχοθεραπεία είναι ένα εξαίρετο βοήθημα σε αυτήν τη
διαδρομή. Δεν χρειάζεται να γίνεσαι νταής, μπαμπούλας και αγριάνθρωπος για να
συμβιώνεις με τους άλλους! Είναι νοσηρό και ψυχοφθόρο για όλους!
Αγαπητό, θύμα, σε
περίπτωση που δεν το έχεις νιώσει ακόμα, δεν είσαι κανενός ο σάκος του…μποξ και
ούτε το οφείλεις! Ξέρω, ξέρω…Στην αρχή σοκάρεσαι, δεν θέλεις να το πιστέψεις,
το αποδίδεις σε διάφορους παράγοντες (βλέπε παραπάνω), τα βάζεις με τον εαυτό
σου, κάνεις υπομονή, περιμένεις να αλλάξει η κατάσταση, περιμένεις, περιμένεις…
Είθισται για λίγο να αλλάζει ο Θυμωσιάρης όταν βλέπει ότι το παρακάνει και να
επανέρχεται δριμύτερος μετά!!! Πρόσεχε τι χάνεις σε όλη αυτήν την αναμονή –
υπομονή. Πρόσεχε τον υπόγειο ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΘΥΜΟ απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό που
ανέχεται συνεχώς. Πρόσεχε την διαστρέβλωση που έχει επέλθει στη σχέση σου με
τον Θυμωσιάρη. Αυτή ήθελες κάποτε; Θυμήσου…
Βάλε τα όρια ξεκάθαρα.
Και σου τονίζω τι σημαίνει αυτό: «Βάζω όρια στον Άλλον σημαίνει ότι του κάνω
σαφή τα εσωτερικά, δικά όρια. Δηλαδή, τι ανέχομαι και τι όχι, τι μου αρέσει
και τι όχι, τι επιθυμώ και τι όχι»…! Αν πάλι όλο αυτό το νταηλίκι αισθάνεσαι ότι
σε ελκύει αλλά σε τραυματίζει ανεπανόρθωτα μετά, πρέπει και εσύ να το δεις στα
πλαίσια βαθύτερης ενδοσκόπησης και ψυχοθεραπείας…
Θυμήσου ότι κάθε φορά
που «παραβλέπεις» τα νεύρα του, σταλάζεις δηλητήριο στη ψυχή σου…
Πρόσεχε μη σου…θυμώσει!
Αλεξάνδρα Γεωργίου
Συνθετική Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
