Απαγοήτευση έως και απόγνωση για τους μεν, χειροτέρευση και αίσθημα απομόνωσης
για τους δε! Γατί συμβαίνει αυτό; Η εστίαση σε μερικές από τις αιτίες του επιπλέον
πόνου που δημιουργούν οι παρακάτω πολύ συνηθισμένες δυστυχώς φράσεις και προτροπές
τις οποίες ακούν συνεχώς οι πενθούντες καθώς και προτεινόμενες εναλλακτικές θα
βοηθούσε στην κατανόηση…
* ΞΈΡΩ ΠΩΣ ΕΊΝΑΙ/ ΝΙΏΘΕΙΣ
{Όχι, δεν ξέρεις! Και δεν με ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή
η ιστορία σου και πως αισθάνεσαι εσύ!}
*ΚΑΛΎΤΕΡΑ ΕΤΣΙ
{Τι λες; τι είναι καλύτερα; ποιος το κρίνει και το ορίζει αυτό; μήπως το
ξέρεις και για αυτόν που δεν ζει πια;!}
*ΞΕΚΟΥΡΆΣΤΗΚΕ!
{εγώ αυτή την στιγμή σκέφτομαι μόνο ότι δεν υπάρχει πια! Δεν βοηθάς…}
*ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΉΣΕΙΣ
{σε αυτή τη φάση και δεν ξέρω για πόσο καιρό ακόμα δεν θέλω να κάνω απολύτως
τίποτα! Άφησέ με!}
*Ο ΧΡΌΝΟΣ ΚΆΝΕΙ ΘΑΎΜΑΤΑ / ΕΊΝΑΙ ΓΙΑΤΡΟΣ
{δεν ξέρω τι κάνει αυτός ο… «γιατρός» αλλά εγώ κάθε μέρα νομίζω είμαι
χειρότερα!}
*ΔΕΝ ΕΊΣΑΙ Ο ΠΡΏΤΟΣ ΟΥΤΕ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΊΟΣ
{ευχαριστώ για την «ενσυναίσθηση»! μην μου ξαναμιλήσεις σε παρακαλώ!}
*ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΧΕΙΡΌΤΕΡΑ
{μπράβο! Δεν με ενδιαφέρει! Τα δικά μου τα αισθάνομαι σαν τα χειρότερα…Δεν
βοηθάς!}
*ΚΑΙ Ο ΤΑΔΕ ΤΟ ΕΠΑΘΕ ΚΑΙ ΔΕΣ ΤΟΝ ΤΏΡΑ...ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΆ
{Ωραία! Κέρδισε αυτός το βραβείο του πένθους! Άσε με στον πόνο μου…}
*ΟΛΑ ΜΈΣΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΕΊΝΑΙ
{δεν με ενδιαφέρει! «αυτά» ούτε τα αντέχω ούτε τα επιθυμώ! Έχεις να πεις
κάτι καλύτερο;..}
*Ο ΘΕΌΣ ΤΟ ΘΈΛΗΣΕ ΈΤΣΙ /Ο ΘΕΌΣ ΣΕ ΔΟΚΙΜΆΖΕΙ/ΕΊΝΑΙ
ΚΑΛΎΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΆ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
{Με ρώτησε εμένα ο Θεός;!!!}
*ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΣΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ
{άρα δεν ενδιαφέρεσαι για εμένα αυτήν την στιγμή! Μόνο
για αυτόν που πέθανε;…και που το ξέρεις εσύ το « μέρος»…με θυμώνεις πολύ τώρα…}
ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙΣ/ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙΣ
{εάν ήταν αυτόματο και εύκολο θα το είχα κάνει αμέσως,
πίστεψέ με! }
*ΠΌΤΕ ΘΑ ΒΓΑΛΕΙΣ ΤΑ ΜΑΎΡΑ; ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ
{ποτέ! Όποτε το αισθανθώ! Πενθόμετρο έχεις;}
*ΟΛΑ ΠΕΡΝΑΝΕ
{Α, ναι; Μπορείς να το κάνεις τώρα να περάσει γιατί
δεν αντέχω άλλο;}
*ΚΛΑΨΕ ΝΑ ΞΑΛΑΦΡΩΣΕΙΣ// ΘΑ ΠΑΘΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΜΕ ΤΟ ΚΛΆΜΑ
ΣΥΝΈΧΕΙΑ
{άφησε το κλάμα μου ήσυχο! Ξέρει αυτό!!!}
*ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΑ ΠΈΡΑΣΑ
{αλήθεια; Μπράβο! τώρα όμως τα
περνάω ΕΓΩ! Το επίκεντρο τώρα είμαι ΕΓΏ!
*ΔΕΝ ΣΕ ΦΟΒΑΜΑΙ Ε΄ΣΕΝΑ ΕΙΣΑΙ
ΔΥΝΑΤΟΣ!
{και τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν έχω δικαίωμα να πενθήσω; σίγουρα ενδιαφέρεσαι
πραγματικά για το τι ζώ;}
Συνήθως οι πενθούντες δεν έχουν δυστυχώς το κουράγιο για να
δώσουν παρόμοιες απαντήσεις. Είναι αποδυναμωμένοι ψυχικά και χαμένοι σε μία
πολύ συγκεκριμένη δίνη σκέψεων! Ενοχλούνται όμως και πληγώνονται βαθιά διότι αφενός έχουν άλλου
είδους ανάγκη για στήριξη και αφετέρου επιβαρύνονται επιπλέον! Αισθάνονται
άσχημα με τα συναισθήματα που τους δημιουργεί το πένθος όταν ακούνε τις παραπάνω
φράσεις! Σαν να ειναι υπόλογοι για αυτά!
Τι χρειάζεται τελικά ένα άτομο σε πένθος…
ΣΕΒΑΣΜΟ, ΣΙΩΠΗ, ΠΑΡΟΥΣΙΑ, ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ, ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΑΚΡΟΑΣΗ!
Προτεινόμενες φράσεις εναλλακτικά:
*ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΕΔΩ ΌΣΟ ΘΕΛΕΙΣ/ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ/ΝΟΜΙΖΕΙΣ
*ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΑΠΛΑ ΤΟ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ
*ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΒΑΣΙΣΤΕΙΣ ΕΠΑΝΩ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΝΟΩ
*ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ! ΑΣ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΕΔΩ ΜΑΖΙ…
*ΟΤΑΝ ΤΟ ΝΙΩΣΕΙΣ ΚΑΛΕΣΕ ΜΕ…
*ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΥΜΒΕΙ
Η σταθερή, ειλικρινής, σεβαστική παρουσία μας δίπλα στον
πενθούντα είναι αυτό ακριβώς που απαιτεί η συνθήκη του. Ας τον αφήσουμε ελεύθερο,
παρά την αγωνία μας για την υγεία του και την πορεία του, να εκφράζεται και να
μιλάει ελεύθερα όποτε το αισθάνεται. Ο εσωτερικός του κόσμος είναι δυσβάσταχτος
καθώς τον αισθάνεται υπό διάλυση! Ας μην τον πιέζουμε και τον στεναχωρούμε επιπλέον
και εμείς στον εξωτερικό του κόσμο…Εάν έχουμε κοινές εμπειρίες πένθους ας τον αφήσουμε
να επιλέξει εάν και πότε θα θελήσει να μοιραστούμε τις δικές μας. Όλες οι
σοφίες, τα βιώματα, οι αλήθειες, τα βοηθήματα του κόσμου την στιγμή της «πτώσης»
του ατόμου από μία τέτοια ανοιχτή πληγή, από ένα τέτοιο διαμπερές τραύμα
φαντάζουν όχι μόνο ανούσιες αλλά και ενοχλητικές και συχνά επανατραυματίζουν!
Το πένθος είναι μία τεράστια δοκιμασία ψυχοσωματική και
βιώνεται, όπως όλα, ΑΠΟΛΥΤΑ προσωπικά και διαφέρει σε κάθε ατομική περίπτωση! Καθένας
έχει τον δικό του ρυθμό, τρόπο και τις δικές του αντοχές οι οποίες επηρεάζονται
από τις συνθήκες ζωής του την εκάστοτε στιγμή. Δεν είναι ψυχική διαταραχή ή
ασθένεια. Είναι ένα σκοτεινό, δύσβατο, «πονηρό» μονοπάτι το οποίο κάθε άτομο διαβαίνει
με τον δικό του ύφος. Αποτελεί ένα άκρως απαραίτητο στάδιο για την ψυχική
ανάκαμψη του ατόμου αρκεί να μην μείνει «αδιάλυτο», όμως αυτό
το ζήτημα αφορά ένα άλλο δεδομένο και ίσως αποτελέσει και τον σκοπό για την
σύνταξη ενός ξεχωριστού κειμένου…
Αλεξάνδρα
Α. Γεωργίου
