  Σέριλ Κρόου, τραγουδίστρια
«Υπήρχαν μέρες που δεν ντυνόμουν, που δεν έβγαινα από το σπίτι. Η κατάθλιψη αποτελεί κομμάτι της ύπαρξής μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου».
ΒΗmagazino, 16/09/2007
Άλαστερ Κάμπελ, Διευθυντής επικοινωνίας του Βρετανού Πρωθυπουργού Τόνι ΜΠλέρ ως το 2003
«Ήμουν βυθισμένος στην κατάθλιψη για πολύ καιρό. Ξυπνάς και αδυνατείς να ανοίξεις τα μάτια σου, δεν μπορείς να βρεις την ενέργεια να βουρτσίσεις τα δόντια σου, το τηλέφωνο χτυπάει και το κοιτάς με τις ώρες. Ήταν απίστευτα τρομακτικό, σε κάποιο σημείο νόμιζα ότι θα πεθάνω».
ΒΗmagazino, 16/09/2007
Άνταμ Άντ, τραγουδιστής
«Η κατάθλιψη είναι τρομακτικό πράγμα. Δεν είναι αστείο ή καπρίτσιο ή ασήμαντο θέμα, είναι μείζονος σημασίας ζήτημα. Και δεν έχει σημασία αν ανήκεις σε μια ομάδα ευκατάστατων ανθρώπων ή σε μια ομάδα ανθρώπων που δεν έχουν τίποτα. Όλοι είναι το ίδιο».
ΒΗmagazino, 16/09/2007
Έμμα Τόμσον
Κατάθλιψη, μια σιωπηλή επιδημία...
Τα Νέα, 11/12/2006«Από κατάθλιψη ξέρω καλά. Ξέρω το συναίσθημα που δημιουργεί. όταν το πρωί που ξυπνάς αισθάνεσαι τόσο άσχημα ώστε δεν θέλεις να πλυθείς, ούτε να αλλάξεις ρούχα. Είναι ο τύπος της κατάθλιψης που δεν οδηγεί απαραίτητα στην αυτοκτονία, αλλά σε κάνει να σβήνεις, να αποφασίζεις να μην υπάρχεις πια, να θέλεις να κατεβάσεις τον διακόπτη και να χαθείς». |
| Winston Churchill, Πολιτικός |
| Ο Winston Churchill χαρακτήριζε τα επεισόδια της κατάθλιψης σαν τις επισκέψεις του μαύρου σκύλου που τον περιμένει για να του δείξει τα δόντια του. |
| Λάκης Λαζόπουλος, Ηθοποιός |
| Γεννήθηκα νομίζω την ίδια μέρα με το άγχος. Για την κατάθλιψη έμαθα μεγαλώνοντας, όταν αδυνατούσα να δικαιολογήσω τα κενά στα οποία έπεφτε η ψυχή μου. Τα αντιμετώπισα με αλήθεια και χωρίς καμμία ντροπή. Πάντοτε. Κι αν χρειαστεί στο μέλλον, το ίδιο θα κάνω και πάλι. |
| Δήλωση στο ΕΠΙΨΥ |
| Μπρούκ Σίλντς, Ηθοποιός |
| «Έτρεμε το μωρό της» Η ηθοποιός Μπρούκ Σίλντς φοβόταν να μείνει ολομόναχη με τη νεογέννητη κόρη της. Η σταρ της δημοφιλούς ταινίας «Γαλάζια λίμνη» πέρασε μία σύντομη περίοδο κατάθλιψης μετά τη γέννηση του παιδιού της το 2003, φτάνοντας μάλιστα στο να σκέφτεται και την αυτοκτονία. «Δεν ήθελα να μένω μόνη μαζί της... Δεν έφταιγε που δεν ήξερα πώς να τη φροντίσω όσο το ότι έδειχνε να γνωρίζει περισσότερα από εμένα, έδειχνε εξυπνότερη, σαν να γνώριζε όλα μου τα μυστικά?», δήλωσε η ίδια συμπληρώνοντας: «Δεν ήξερα να πω με σιγουριά αν ένιωθα καν συμπάθεια για το ίδιο μου το παιδί. Της μιλούσα σαν να ήταν ψυχοθεραπεύτρια. Συχνά της έλεγα: Χριστέ μου, εσύ φαίνεσαι να ξέρεις τόσο πολλά για μένα». Σήμερα ή σχέση της Σίλντς με την κόρη της είναι αρκετά καλή. Σε αυτό βοήθησε σημαντικά η θεραπεία για την κατάθλιψη που ξεκίνησε αμέσως μετά τη γέννα της.» |
| Μετρό, Παρασκευή 6-Κυριακή 8 Μαΐου 2005 |
| Robbie Williams, Τραγουδιστής |
| «Οι άνθρωποι νομίζουν ότι αν έχεις κατάθλιψη, έχεις κατάθλιψη για κάποιο λόγο. Ο πραγματικός λόγος που μου συμβαίνει αυτό είναι γιατί υποφέρω από μια αρρώστια που ονομάζεται κατάθλιψη». Οι υπόλοιποι τον κοιτούν με την τρυφερότητα του γονιού γιατί, ούτως ή άλλως, ο Robbie είναι το αγαπημένο παιδί» που παραστράτησε μερικές φορές. |
| Signature Exclusive |
| Χάλι Μπέρι, Ηθοποιός |
| Η βραβευμένη με όσκαρ Χάλι Μπέρι υπέφερε από χρόνια μορφή κατάθλιψης μετά το επεισοδιακό διαζύγιο της το 1997. «Είχα αποφασίσει να αυτοκτονήσω. Πήγα στο γκαράζ, έβαλα μπροστά το αυτοκίνητό μου, αλλά κάτι με κράτησε την τελευταία στιγμή». |
| Ημ. Δημοσίευσης.:1/1/2005 Μέσο: FORMA Σελ. 57 |
| Σέριλ Κρόου, Τραγουδίστρια |
| Η τραγουδίστρια Σέριλ Κρόου πέρασε από μια μακρά περίοδο συναισθηματικής πίεσης που την κράτησε 6 μήνες έξω από τη σόου-μπιζ. «Σε ορισμένες από τις πιο μαύρες μου μέρες δεν σηκωνόμουν καθόλου από το κρεβάτι και άφηνα με τις ώρες το τηλέφωνο να χτυπάει». |
| Ημ. Δημοσίευσης.:1/1/2005 Μέσο: FORMA Σελ. 57 |
| Σάντι Φροστ, Σχεδιάστρια μόδας |
| Oσο για τη Σάντι Φροστ, σχεδιάστρια μόδας και πρώην γυναίκα του ηθοποιού Τζούντ Λόου, ομολογεί ότι η κατάθλιψη της λοχείας μετά το τέταρτο παιδί της ήταν η αιτία της νοσηλείας της για αρκετούς μήνες σε μια κλινική. |
| Ημ. Δημοσίευσης.:1/1/2005 Μέσο: FORMA Σελ. 57 http://www.depressionanxiety.gr/ |
Γνωστά πρόσωπα εφράζονται για την κατάθλιψή τους...
Ζητούν αυτό που θα ...ζητούσαμε όλοι μας!....
«Το τηλέφωνό σας χτυπάει. Το σηκώνετε. Είμαι εγώ στην άλλη άκρη της γραμμής: ένας καλός συγγενής σας από τα παλιά. Θα με ακούσετε ή θα κατεβάσετε το ακουστικό; Οι δρόμοι μας χώρισαν κάποια στιγμή… Μένουμε δίπλα-δίπλα. Αλλά, βλέπετε, κάτι τα κληρονομικά, κάποιες παρανοήσεις, το κουτσομπολιό πάνω από όλα, κάποια νοσηλεία μου, απομακρυνθήκαμε… Το φταίξιμο μοιρασμένο. Ωστόσο, μένουμε δίπλα- δίπλα.
Α, φταίει και κάτι άλλο. Εγώ, το αίμα σας, είμαι άτομο με ψυχική διαταραχή…
Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά; Μήπως το φόβο σας για τα άτομα με ψυχική διαταραχή ;»
Αγαπητοί συμπολίτες και φίλοι του χώρου της ψυχικής υγείας,
σήμερα εμείς οι λήπτες των υπηρεσιών ψυχικής υγείας που καταφέραμε να ξεπεράσουμε το πρόβλημα γιορτάζουμε την ψυχική υγεία και απενοχοποιούμε την ψυχική νόσο. Δυστυχώς όμως η ψυχική ασθένεια δε θα σταματήσει σε εμάς… Μπορεί να συμβεί στον καθένα μας!
Και εμείς, οι πρώην ψυχικά ασθενείς και οι οικογένειες μας, το γνωρίζουμε καλά αυτό… Γι’ αυτό όλοι μας, οικογένειες και λήπτες υπηρεσιών ψυχικής υγείας, πρέπει να είμαστε πάντα έτοιμοι να παλέψουμε σκληρά για την ψυχική υγεία μας. Μην ξεχνάτε ότι η οικογένεια είναι το φυσικό περιβάλλον όλων μας και εκεί πρέπει να αντιμετωπιστεί όποιο πρόβλημα προκύψει σε κάθε μέλος της. Η οικογένεια είναι πανίσχυρη… Έχει τη δύναμη να παρέχει αληθινή θεραπεία στο ψυχικά άρρωστο μέλος της, αλλά και να καταστρέψει κάθε ελπίδα ανάρρωσης του!
Ξεκινώντας λοιπόν από τη στιγμή της εμφάνισης μιας ψυχικής νόσου μέχρι τη στιγμή της αποθεραπείας του ατόμου από αυτήν, ζητούμε από κάθε ελληνική οικογένεια…
Εμείς τα καταφέραμε και είμαστε εδώ, μαζί σας, ως ισότιμα μέλη μιας κοινωνίας που αρχίζει να ωριμάζει! Δυνατοί, ικανοί και αποφασισμένοι πια να πάρουμε θέση για ό,τι μας αφορά. Και θα αρχίσουμε με το πιο σημαντικό ίσως για εμάς… Τον γιατρό μας!!! Τον άνθρωπο κλειδί που μπορεί να καθορίσει το μέλλον της ζωής μας.
Έτσι, θέλουμε έναν γιατρό που να:
Πιστεύουμε ότι δε ζητούμε πολλά… Ζητούμε αυτά που ο κάθε άνθρωπος θα ζητούσε από την οικογένεια του, τον γιατρό του και την κοινωνία του!
Τώρα το τηλέφωνο ξαναχτυπάει… Ελπίζουμε ότι τώρα θα αποφασίσετε να με ακούσετε και μην κλείσετε το ακουστικό! Γιατί για εμάς δεν ήταν επιλογή μας η ψυχική ασθένεια ενώ για εσάς είναι επιλογή σας να μας ακούσετε!
Χρήστος
http://www.sofpsi-ser.gr/
"Έχασα τη γυναίκα μου και χθες στόλισα το Δέντρο μας"!...
Είμαι ο Στράτος, μπαμπάς του Γιάννη και του Άγγελου και η σελίδα σας μου δίνει κουράγιο. Πρίν 2 μήνες έχασα τη γυναίκα μου σε τροχαίο. Ήταν στο αυτοκίνητο με το αφεντικό της που λίγες μέρες μετά χάθηκε και αυτός. Στα παιδιά μου δεν έχω πεί τίποτα γιατί δεν θέλω να θυμούνται άσχημα τη μητέρα τους και δεν τους αφορά. Είχα αντιληφθεί πως κάτι συνέβαινε τον τελευταίο καιρό αλλά δεν γνώριζα τι. Την είχα ρωτήσει αν έτρεχε κάτι, αν είχε προβλήματα στη δουλειά αλλά είχε αρνηθεί. Όταν μετά από λίγο καιρό τη ξαναρώτησα ευθέως αν υπήρχε άλλος, πάλι είχε αρνηθεί. Εγώ όμως ήξερα. Πρέπει να ήταν μαζί για λίγο καιρό και δεν πρόλαβα να την πιέσω. Έφυγε…
Όσοι γνωρίζουν, νομίζουν πως χάρηκα ή πως νιώθω ότι αποδόθηκε δικαιοσύνη. Όχι δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος και ο θάνατός της δεν με δικαίωσε, δεν μου γύρισε τη προδοσία πίσω. Δεν ήθελα να πεθάνει η μητέρα των παιδιών μου, επειδή με απατούσε ούτε το τέλος της απαλύνει το πόνο μου. Βρέθηκα ξαφνικά με ένα παιδί στο Γυμνάσιο και ένα στη πρώτη δημοτικού, να πρέπει να εξηγώ τι σημαίνει θάνατος και που πήγε η μαμά. Να τα διαβάζω μόνος μου για δύο εντελώς διαφορετικές τάξεις, να τα πηγαίνω μόνος μου σε δύο εντελώς διαφορετικές δραστηριότητες και ταυτόχρονα να αντιμετωπίζω αυτό το στάβλο που λέγεται Ελληνικό δημόσιο και που δεν μπορεί 2 μήνες μετά να διαχωρίσει τον ΑΦΜ μου από της γυναίκας μου. Ακόμα δεν έχουμε ξεμπερδέψει και μάλλον δεν πρόκειται.
Τον τελευταίο καιρό δεν τα πηγαίναμε καλά, είχαμε αφοσιωθεί υπερβολικά στις δουλειές μας και δεν κάθισε κανένας μας να βρεί χρόνο για τον άλλον. Είχαμε ένα χρόνο να κάνουμε έρωτα και παραπάνω από χρόνο να βγούμε οι δυο μας. Δεν ξέρω πως βουλιάξαμε και πότε. Όταν εκείνη ξυπνούσε εγώ κοιμόμουν. Όταν εκείνη γύριζε εγώ έφευγα. Ήταν τα ωράρια μας περίεργα αλλά και στα ελάχιστα ρεπό μας, δεν μιλούσαμε και ασχολούμασταν με τα παιδιά. Ένα μήνα πρίν το τροχαίο είχαμε αρχίσει να κοιμόμαστε χώρια. Πίστευα πως ήταν μια φάση και πως θα το ξεπερνούσαμε. Πως έφταιγαν τα ωράριά μας και όταν θα καλυτέρευαν οι συνθήκες της δουλειάς μας θα τα κάναμε όλα.
Μου φαίνεται πως έτσι τη πατάνε τα περισσότερα ζευγάρια. Αφήνουν το χρόνο να περνάει νομίζοντας πως υπάρχει αρκετός χρόνος για αύριο και δεν σκέφτονται πως ο τρίτος άνθρωπος ή η ρουτίνα, μπορεί να μπεί στο γάμο τους σήμερα και το αύριο να μην υπάρξει ποτέ για εκείνους. Είμαι θυμωμένος μαζί της. Γιατί φταίξαμε αλλά όταν τη ρώτησα αν συνέβαινε κάτι, μου είπε ψέμματα. Γιατί ανακάλυψα ότι είχε δικό της ατομικό λογαριασμό 2 χρόνια τώρα και δεν ήξερα τίποτα. Γιατί ανακάλυψα πως δεν με υπολόγιζε και προσπαθώ να βρω που φταίω εγώ, που έκανα λάθος και δεν με εμπιστευόταν. Γιατί ερωτευτήκαμε, αγαπηθήκαμε, χαθήκαμε και δεν πρόλαβα να της πω, να της δείξω, πόσο ήθελα να είμαστε μαζί όπως παλιά.
Χθες στόλισα το δέντρο μας. Για τα παιδιά μας. Για να τους δείξω πως η ζωή συνεχίζεται και ότι η μαμά τους, έτσι θα ήθελε να περάσουμε τα Χριστούγεννα. Οι δικοί μου ξαφνιάστηκαν μέχρι και η μάνα μου, είπε «Καλά δεν ντρέπεσαι, ούτε δυο μήνες δεν έχεις που έθαψες τη γυναίκα σου». Γιατί να ντραπώ; Μόνο εγώ ξέρω πόσο μαύρος είμαι μέσα μου. Για την απιστία, τη κοροϊδία, το τροχαίο, τα ψέμματα για όλα. Και η Μαρία αυτό πίστευε ότι το πένθος δεν το δείχνουν τα ρούχα και τα στολίδια και σίγουρα θα ήθελε, να συνεχίσουν τα παιδιά μας τη ζωή τους. Δεν το κάνω από «εκδίκηση» επειδή με απατούσε, το κάνω γιατί δεν θέλω τα αγόρια μου να στερηθούν τις στιγμές αυτές που δεν ξαναγυρίζουν. Εμείς στολίσαμε. Μέσα μου όμως ξεστόλισα…
Στράτος
Θάρρος και...Εαυτός!
"Πρέπει να είσαι ο εαυτός σου και όχι αυτός που θέλουν οι άλλοι!!!"
Εύχομαι ολόψυχα ψυχικό κουράγιο και θάρρος
για τη δυνατή υπεράσπιση του Είναι, για την εξερεύνηση αυτού που μοιάζει με τον αληθινό Εαυτό και για τη γενναία μάχη στο πεδίο της διεκδίκησής του!
ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ!!!
Αλεξάνδρα Γεωργίου
Το Πνεύμα των Χριστουγέννων από τη καλή και από την ανάποδη!...
Τι
είναι τα Χριστούγεννα;!
Φωτάκια, δώρα, λαμπερά χρώματα, περίεργες και όμορφες γεύσεις, γλυκά, χιόνι, χρυσόσκονη, κεράκια, μπότες, καμπανάκια, έλκηθρα, χιονονιφάδες, Άγιος Βασίλης σε όλες τις παραλλαγές, πολυκοσμία, καταστήματα, μουσικές με ύμνους, ταξίδια, εκδρομές, παρέες, παιχνίδια, γλέντι, διασκέδαση, κάλαντα, στολίδια…
Σίγουρα η θρησκευτική αυτή γιορτή έχει μετακινηθεί αρκετά από το πρώτο της νόημα!
Φωτάκια, δώρα, λαμπερά χρώματα, περίεργες και όμορφες γεύσεις, γλυκά, χιόνι, χρυσόσκονη, κεράκια, μπότες, καμπανάκια, έλκηθρα, χιονονιφάδες, Άγιος Βασίλης σε όλες τις παραλλαγές, πολυκοσμία, καταστήματα, μουσικές με ύμνους, ταξίδια, εκδρομές, παρέες, παιχνίδια, γλέντι, διασκέδαση, κάλαντα, στολίδια…
Σίγουρα η θρησκευτική αυτή γιορτή έχει μετακινηθεί αρκετά από το πρώτο της νόημα!
Πέρα από την κατανάλωση και την καθαρά μαρκετίστικη κατασκευή, είναι και πολύ…
συναισθήματα και τάσεις!...
Επιθυμία για μοίρασμα, δόσιμο, συνύπαρξη, εγγύτητα, αλληλεγγύη, αλληλοβοήθεια!
Είναι Αγάπη!..Είναι η περίεργη ώθηση να βγάλουμε τον καλύτερο εαυτό μας προς τα έξω, παρόλο που η εορταστική αυτή περίοδος μπορεί να εμφανίσει και τις χειρότερες πλευρές του…
Επιθυμία για μοίρασμα, δόσιμο, συνύπαρξη, εγγύτητα, αλληλεγγύη, αλληλοβοήθεια!
Είναι Αγάπη!..Είναι η περίεργη ώθηση να βγάλουμε τον καλύτερο εαυτό μας προς τα έξω, παρόλο που η εορταστική αυτή περίοδος μπορεί να εμφανίσει και τις χειρότερες πλευρές του…
Είναι μία επαναδιαπραγμάτευση με το είναι μας σχετικά με το ποιοι είμαστε
και τι άλλο θα θέλαμε από αυτό…
Κάτι μας σπρώχνει να ρίξουμε περισσότερο «φως» στη ζωή μας αλλά και στους γύρω
μας… Και γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά πώς τα «σκοτάδια» είναι πολλά και παντού!
Θέλουμε να έρθουμε πιο κοντά και πιο πολύ και μάλιστα να είμαστε πιο «λαμπεροί»
όταν θα το κάνουμε αυτό!
Σαν να πιάστηκε η ψυχή μας από ένα «σχοινάκι» που
την ψηλώνει, την κάνει πιο ανάλαφρη,
πιο γλυκιά, πιο υποφερτή στις ταλαιπωρίες της, τη βοηθάει να ακουμπάει πιο
εύκολα στις άλλες…
Η ψυχή μας σε αυτή τη γιορτή φοράει πιο παιδικά «ντυσίματα» και δεν την
πολυνοιάζει που το δείχνει αυτό!..
Επιθυμεί όχι μόνο να συνυπάρξει αλλά και να αφεθεί πιο αυθόρμητα, πιο αληθινά, παραδομένη στη νοσταλγία πολύ περασμένων καιρών…
Επιθυμεί όχι μόνο να συνυπάρξει αλλά και να αφεθεί πιο αυθόρμητα, πιο αληθινά, παραδομένη στη νοσταλγία πολύ περασμένων καιρών…
Και η μελαγχολία; η θλίψη; η αίσθηση της απομόνωσης και της μοναξιάς; η ανορεξία; η παραίτηση; ο εκνευρισμός σε όλο αυτό το υλικό που συνθέτει αυτό το Πνεύμα των Χριστουγέννων; και η αντίσταση σε αυτό;…
Η απέχθεια στην … «πασπαλισμένη ζάχαρη άχνη» που
θέλουν να βάζουν οι άλλοι παντού; Το δικαίωμα να μην στολίσω; να μην είμαι
συνεχώς με ένα χαζό χαμόγελο; Να μην έχω όρεξη για πολλά πολλά με όλους;!..Η
αμηχανία και η πικρία όταν έρχομαι σε επαφή με τους μελιστάλακτους σχηματισμούς
ανθρώπινων σχέσεων: παιδάκια, ζευγαράκια, γιαγιάδες και παππούδες;…
Που είναι τότε λοιπόν αυτό το περίφημο Πνεύμα των Χριστουγέννων; Η «μαγική»
χρυσόσκονη που τα πασπαλίζει όλα και τα κάνει… καλά;! Τα λαμπάκια, τα δώρα και
τα στολίδια γιατί δεν διώχνουν αυτή τη δυσθυμία που πέφτει λίγο βαριά στο
στήθος;…
Μοιάζουν τα Χριστούγεννα και όλη γενικά η χρονική περίοδος πριν και μετά, σαν
ένας «μαγικός καθρέφτης» όπου εκεί αντανακλάται η διάθεσή μας, μετριέται το
είδος, η ποσότητα και η ποιότητα των συναισθημάτων μας και επάνω του ακριβώς… εξετάζεται
και ελέγχεται η ψυχική μας γαλήνη, άρα και ισορροπία!...
Υπάρχει και στην ατμόσφαιρα διάχυτη μία «πίεση»
για …υποχρεωτική ευθυμία, ξεγνοιασιά και ευτυχία!!!Τότε είναι που αυτός ο
καθρέφτης δείχνει το είδωλο ακόμη πιο ταλαιπωρημένο. Αυτός ο καταραμένος «μετρητής» είναι σχεδόν αδίστακτος!
Πώς θα συνυπάρξουμε λοιπόν με αυτό το Πνεύμα των
Χριστουγέννων; Καλές και οι συνταγές γρήγορων «λύσεων» και υψηλών ταχυτήτων για
… «ανάκαμψη» της ψυχολογίας, όμως συνήθως δεν ευδοκιμούν και το κυριότερο δεν
έχουν σταθερότητα σε βάθος χρόνου!
Η ταπεινή μου πρόταση, η οποία πηγάζει και από προσωπική
εμπειρία σε άσχημα… καθρεφτίσματα σε αυτό τον μαγικό καθρέφτη, είναι να
προσπαθήσουμε, απαλά και όσο αντέχουμε, να στρέψουμε τον εαυτό μας προς την
Άλλη πλευρά, τον Άλλον, τους Άλλους, το Γύρω από εμάς.
Να εστιάσουμε όσο είναι δυνατό στη συνύπαρξη ακόμα και με μία «μικρή»
κίνηση, ένα ελάχιστο δόσιμο, μία απλή συνεργασία, πχ μία βόλτα σε ένα bazaar εθελοντισμού,
ένα μειδίαμα σε έναν άστεγο στο δρόμο ,ένα φιλί που θα κρατήσει περισσότερο σε
ένα οικείο πρόσωπο ή και… όχι, μία αγκαλιά λίγο περισσότερο σφιχτή! Τέτοια
παρόμοια…
Ίσως όταν θα είμαστε πιο κοντά, όταν θα δώσουμε,
όταν θα συνυπάρξουμε λιγάκι πιο γνήσια, όταν πραγματικά με την καρδιά γυρίσουμε
να κοιτάξουμε… τότε να φωτιστεί και ο δρόμος για τις απαντήσεις στις ανησυχίες
μας!
Να αρχίσουμε να …παίρνουμε, να γεμίζουμε, να φωτίζουμε, να χαιρόμαστε, και ας υποφέρουμε ακόμη αρκετά!!!
Να αρχίσουμε να …παίρνουμε, να γεμίζουμε, να φωτίζουμε, να χαιρόμαστε, και ας υποφέρουμε ακόμη αρκετά!!!
Κάπου εκεί μέσα μπορεί να κρύβεται και η περίφημη γλυκιά
γεύση αυτής της πασπαλισμένης ζάχαρης άχνης…!
Αλεξάνδρα Γεωργίου
Το πετραδάκι στα ήσυχα νερά...!
Όταν αλλάζουμε τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα, όταν μετακινούμαστε από έναν συγκεκριμένο τρόπο σκέψης και δράσης, όταν αποφασίζουμε να φορέσουμε ένα διαφορετικό "ζευγάρι γυαλιά", τότε, ίσως να μην το αντιλαμβανόμαστε άμεσα και αμέσως, αλλά ξεκινά μία αλλαγή των...πάντων γύρω μας!
Μου θυμίζει τους ομόκεντρους κύκλους σε ήσυχα νερά...Μία μοναδική κίνηση κάποιας στιγμής στο χρόνο με αλυσιδωτά αποτελέσματα γύρω της!Συχνά αυτά τα αποτελέσματα τα επιθυμούμε έντονα και φτάνουμε στη ψυχική εξουθένωση, διότι εξαντλήσαμε όλα τα σκεπτικά και τα σχέδια για την πραγμάτωσή τους!
Τα εξαντλήσαμε;...Πόσο σίγουροι είμαστε τελικά;...
Μου θυμίζει τους ομόκεντρους κύκλους σε ήσυχα νερά...Μία μοναδική κίνηση κάποιας στιγμής στο χρόνο με αλυσιδωτά αποτελέσματα γύρω της!Συχνά αυτά τα αποτελέσματα τα επιθυμούμε έντονα και φτάνουμε στη ψυχική εξουθένωση, διότι εξαντλήσαμε όλα τα σκεπτικά και τα σχέδια για την πραγμάτωσή τους!
Τα εξαντλήσαμε;...Πόσο σίγουροι είμαστε τελικά;...
Αλεξάνδρα Γεωργίου
{Όταν ο Τζέισον Στίβενς μαθαίνει τα νέα του θανάτου του θείου του, Ρεντ, καταλαμβάνεται από άπληστες προσδοκίες -όπως άλλωστε και οι υπόλοιποι συγγενείς του Ρεντ- να πάρει το μερίδιο του από την τεράστια περιουσία του θανόντος.
Ένα προς έναν, οι υπόλοιποι κληρονόμοι λαμβάνουν το μερτικό τους από την πολλών δισεκατομμυρίων περιουσία του Ρεντ Στίβενς. Όταν όμως έρχεται επιτέλους και η σειρά του Τζέισον να μάθει τι παίρνει, έρχεται αντιμέτωπος με μία εντελώς διαφορετική εξέλιξη.
Ακολουθήστε τον Τζέισον σε μία αξιομνημόνευτη δωδεκάμηνη αναζήτηση ανακάλυψης -που θα κατακτήσει τις καρδιές όλων σας- καθώς ψάχνει να κατακτήσει το "Υπέρτατο Δώρο".
""Το Υπέρτατο Δώρο" προσφέρει σε όλους μας μια θαυμάσια ματιά του πώς είναι και πώς μπορεί να γίνει η ζωή μας όταν αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας. Ο Τζιμ Στόβαλ κομίζει ένα σημαντικότερο μήνυμα ελπίδας και προοπτικής".
Dr. Robert Schuller, ομιλητής και συγγραφέας.}
Ένα προς έναν, οι υπόλοιποι κληρονόμοι λαμβάνουν το μερτικό τους από την πολλών δισεκατομμυρίων περιουσία του Ρεντ Στίβενς. Όταν όμως έρχεται επιτέλους και η σειρά του Τζέισον να μάθει τι παίρνει, έρχεται αντιμέτωπος με μία εντελώς διαφορετική εξέλιξη.
Ακολουθήστε τον Τζέισον σε μία αξιομνημόνευτη δωδεκάμηνη αναζήτηση ανακάλυψης -που θα κατακτήσει τις καρδιές όλων σας- καθώς ψάχνει να κατακτήσει το "Υπέρτατο Δώρο".
""Το Υπέρτατο Δώρο" προσφέρει σε όλους μας μια θαυμάσια ματιά του πώς είναι και πώς μπορεί να γίνει η ζωή μας όταν αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας. Ο Τζιμ Στόβαλ κομίζει ένα σημαντικότερο μήνυμα ελπίδας και προοπτικής".
Dr. Robert Schuller, ομιλητής και συγγραφέας.}
Ετοιμοθάνατος, αλλά στην αγκαλιά του πατέρα!...
Ο David Kirby το φθινόπωρο του 1990, στο Οχάιο , χτυπημένος από τον θανατηφόρο ιό του AIDS, αργοπεθαίνει στην αγκαλιά του στοργικού πατέρα του, περιτριγυρισμένος και από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας του!
Ίσως κατάφερε να νιώσει την αγάπη, την φροντίδα, τη στοργή και πάνω από όλα την ΑΠΟΔΟΧΗ και ΑΝΟΧΗ των οικείων του!
Σε ένα πολύ εσωτερικό σημείο της ύπαρξης του ίσως να έγινε μία στιγμιαία "παύση" από τη σωματική τυρρανία της ασθένειας και να απόκτησε "επίγνωση" της θλίψης που προκαλεί ο αργός του θάνατος!
Επίγνωση της αξίας του για τους άλλους!Της αγάπης που του προσφέρουν!Για αυτό ακριβώς που είναι ο ίδιος!...
Πραγματικό βάλσαμο παρηγοριάς και στήριγμα στην επιθανάτια αγωνία του...
Ο David τη δεκαετία του 80 ήταν ακτιβιστής και ομοφυλόφυλος, ζούσε στην Καλιφόρνια,οι γονείς του τον απομάκρυναν, ίσως για τις επιλογές του και κάποια στιγμή έγινε γνωστός για την ασθένειά του...
Όταν αρρώστησε θέλησε να επιστρέψει στο πατρικό του σπίτι, η οικογένειά του τον δέχτηκε θερμά και βίωσε στο πλευρό του κάθε επώδυνη στιγμή του τέλους της ζωής του!...
Παγκόσμια με τις φωτογραφίες αυτές δόθηκε ένα καίριο χτύπημα στο ρατσισμό, την άγνοια και στα παραπλανητικά σενάρια που διαδίδονταν για τους τρόπους μετάδοσης του AIDS!..
Η οικογένεια του David πρακτικά δεν μπόρεσε να κάνει απολύτως τίποτα για το σώμα του που είχε παραδοθεί στην αδηφάγα ασθένεια!..
Για την ψυχή του όμως υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι κατάφεραν να την περιθάλψουν επαρκώς και εγκαίρως!..
Αλεξάνδρα Γεωργίου
Φωτογραφίες από:
http://time.com/
http://life.time.com/
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)