Το Πνεύμα των Χριστουγέννων από τη καλή και από την ανάποδη!...

Τι είναι τα Χριστούγεννα;!
Φωτάκια, δώρα, λαμπερά χρώματα, περίεργες και όμορφες γεύσεις, γλυκά, χιόνι, χρυσόσκονη, κεράκια, μπότες, καμπανάκια, έλκηθρα, χιονονιφάδες, Άγιος Βασίλης σε όλες τις παραλλαγές, πολυκοσμία, καταστήματα, μουσικές με ύμνους, ταξίδια, εκδρομές, παρέες, παιχνίδια, γλέντι, διασκέδαση, κάλαντα, στολίδια…
Σίγουρα η θρησκευτική αυτή γιορτή έχει μετακινηθεί αρκετά από το πρώτο της νόημα!

Πέρα από την κατανάλωση και την καθαρά μαρκετίστικη κατασκευή, είναι και πολύ… συναισθήματα και τάσεις!...
Επιθυμία για μοίρασμα, δόσιμο, συνύπαρξη, εγγύτητα, αλληλεγγύη, αλληλοβοήθεια!
Είναι Αγάπη!..Είναι η περίεργη ώθηση να βγάλουμε τον καλύτερο εαυτό μας προς τα έξω, παρόλο που η εορταστική αυτή περίοδος μπορεί να εμφανίσει και τις χειρότερες πλευρές του…

 Είναι μία επαναδιαπραγμάτευση με το είναι μας σχετικά με το ποιοι είμαστε και τι άλλο θα θέλαμε από αυτό…

Κάτι μας σπρώχνει να ρίξουμε περισσότερο «φως» στη ζωή μας αλλά και στους γύρω μας… Και γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά πώς τα «σκοτάδια» είναι πολλά και παντού! Θέλουμε να έρθουμε πιο κοντά και πιο πολύ και μάλιστα να είμαστε πιο «λαμπεροί» όταν θα το κάνουμε αυτό!

Σαν να πιάστηκε η ψυχή μας από ένα «σχοινάκι» που την ψηλώνει, την κάνει πιο ανάλαφρη, πιο γλυκιά, πιο υποφερτή στις ταλαιπωρίες της, τη βοηθάει να ακουμπάει πιο εύκολα στις άλλες…

Η ψυχή μας σε αυτή τη γιορτή φοράει πιο παιδικά «ντυσίματα» και δεν την πολυνοιάζει που το δείχνει αυτό!..
Επιθυμεί όχι μόνο να συνυπάρξει αλλά και να αφεθεί πιο αυθόρμητα, πιο αληθινά, παραδομένη στη νοσταλγία πολύ περασμένων καιρών…

 Και η μελαγχολία; η θλίψη; η αίσθηση της απομόνωσης και της μοναξιάς; η ανορεξία; η παραίτηση; ο εκνευρισμός σε όλο αυτό το υλικό που συνθέτει αυτό το Πνεύμα των Χριστουγέννων; και η αντίσταση σε αυτό;…

Η απέχθεια στην … «πασπαλισμένη ζάχαρη άχνη» που θέλουν να βάζουν οι άλλοι παντού; Το δικαίωμα να μην στολίσω; να μην είμαι συνεχώς με ένα χαζό χαμόγελο; Να μην έχω όρεξη για πολλά πολλά με όλους;!..Η αμηχανία και η πικρία όταν έρχομαι σε επαφή με τους μελιστάλακτους σχηματισμούς ανθρώπινων σχέσεων: παιδάκια, ζευγαράκια, γιαγιάδες και παππούδες;…

Που είναι τότε λοιπόν αυτό το περίφημο Πνεύμα των Χριστουγέννων; Η «μαγική» χρυσόσκονη που τα πασπαλίζει όλα και τα κάνει… καλά;! Τα λαμπάκια, τα δώρα και τα στολίδια γιατί δεν διώχνουν αυτή τη δυσθυμία που πέφτει λίγο βαριά στο στήθος;…

Μοιάζουν τα Χριστούγεννα και όλη γενικά η χρονική περίοδος πριν και μετά, σαν ένας «μαγικός καθρέφτης» όπου εκεί αντανακλάται η διάθεσή μας, μετριέται το είδος, η ποσότητα και η ποιότητα των συναισθημάτων μας και επάνω του ακριβώς… εξετάζεται και ελέγχεται η ψυχική μας γαλήνη, άρα και ισορροπία!...

Υπάρχει και στην ατμόσφαιρα διάχυτη μία «πίεση» για …υποχρεωτική ευθυμία, ξεγνοιασιά και ευτυχία!!!Τότε είναι που αυτός ο καθρέφτης δείχνει το είδωλο ακόμη πιο ταλαιπωρημένο. Αυτός ο καταραμένος «μετρητής» είναι σχεδόν αδίστακτος!

Πώς θα συνυπάρξουμε λοιπόν με αυτό το Πνεύμα των Χριστουγέννων; Καλές και οι συνταγές γρήγορων «λύσεων» και υψηλών ταχυτήτων για … «ανάκαμψη» της ψυχολογίας, όμως συνήθως δεν ευδοκιμούν και το κυριότερο δεν έχουν σταθερότητα σε βάθος χρόνου!

Η ταπεινή μου πρόταση, η οποία πηγάζει και από προσωπική εμπειρία σε άσχημα… καθρεφτίσματα σε αυτό τον μαγικό καθρέφτη, είναι να προσπαθήσουμε, απαλά και όσο αντέχουμε, να στρέψουμε τον εαυτό μας προς την Άλλη πλευρά, τον Άλλον, τους Άλλους, το Γύρω από εμάς.

 Να εστιάσουμε όσο είναι δυνατό στη συνύπαρξη ακόμα και με μία «μικρή» κίνηση, ένα ελάχιστο δόσιμο, μία απλή συνεργασία, πχ μία βόλτα σε ένα bazaar εθελοντισμού, ένα μειδίαμα σε έναν άστεγο στο δρόμο ,ένα φιλί που θα κρατήσει περισσότερο σε ένα οικείο πρόσωπο ή και… όχι, μία αγκαλιά λίγο περισσότερο σφιχτή! Τέτοια παρόμοια…

Ίσως όταν θα είμαστε πιο κοντά, όταν θα δώσουμε, όταν θα συνυπάρξουμε λιγάκι πιο γνήσια, όταν πραγματικά με την καρδιά γυρίσουμε να κοιτάξουμε… τότε να φωτιστεί και ο δρόμος για τις απαντήσεις στις ανησυχίες μας!
Να αρχίσουμε να …παίρνουμε, να γεμίζουμε, να φωτίζουμε, να χαιρόμαστε, και ας υποφέρουμε ακόμη αρκετά!!!

Κάπου εκεί μέσα μπορεί να κρύβεται και η περίφημη γλυκιά γεύση αυτής της πασπαλισμένης ζάχαρης άχνης…!

Αλεξάνδρα Γεωργίου