DOROTHEA TANNING Tango lives, 1977
Ο Έρωτας και ο Θάνατος, δύο μονιασμένα αδέρφια προχωρούν πλάι πλάι,
γυρνούν
αγέρωχα τα κορμιά τους και κοιτούν τον Άνθρωπο κατάματα με την υπεροχή
του δυνατότερου στο βλέμμα τους...
Φεύγοντας, σαν από μια θέληση συμπόνιας αφήνουν έναν ψίθυρο να πλανιέται:
"Ααχ! Άνθρωπε, Ανθρωπάκο μου...γίνε λίγο πιο ευλύγιστος, πιο δεκτικός,
αφέσου στην Αλήθεια περισσότερο...
Πόσα βάσανα και πόνο θα είχες γλιτώσει...
Μην μας αντιπαλεύεις! Ένα είμαστε με εσένα...Άδικα σπαράζεις...
Εσύ επέλεξες το ντύμα της Ταλαιπώριας!..
Ααχ! Άνθρωπε, Ανθρωπάκο μου...δεν είναι μαρτύριο αυτό που ζεις!
Η πέτσα η ίδια της ανθρώπινης φύσης σου είναι που πολεμάς να τη γδάρεις!..
{Αφιερωμένο στη ψυχή Σ.Μ...)
Αλεξάνδρα Γεωργίου
