Δεύτερη ημέρα του Ελληνικού Πάσχα 2015...
Κατεβαίνουμε από Ήπειρο με προορισμό το νομό Αττικής.
Η κίνηση των αυτοκινήτων αυξημένη, όμως υπάρχει ροή στους
δρόμους...
Έως να φτάσουμε στο Αντίρριο δεν νιώσαμε ιδιαίτερη ταλαιπωρία
παρόλα τα δεδομένα της συγκεκριμένης ημέρας...
Ήμασταν πλήρως συνειδητοποιημένοι και προσπαθούσαμε με θετικό
πνεύμα και ψυχολογία να απολαύσουμε το ελληνικό τοπίο, αναπολώντας τις
πρόσφατες πανέμορφες πασχαλινές μας εμπειρίες και αναμνήσεις...
Από το Ρίο και μετά θα ξεκινήσει η κλιμάκωση της ανησυχίας, της απογοήτευσης, της ψυχικής κόπωσης
και της...τρομοκρατίας!
Όταν ο οδηγός του αυτοκινήτου επιχειρεί να κρατήσει τις σωστές
αποστάσεις ο ...εκάστοτε όπισθεν οδηγός αναβόσβηνε τα φώτα! Μάλλον τον εκνεύριζε
η προσπάθεια τήρησης κάποιων στοιχειωδών κανόνων οδικής κυκλοφορίας!!!
Τα λεωφορεία των ΚΤΕΛ παντελώς αποθρασυνόμενα κάνουν
ριψοκίνδυνες προσπεράσεις σε Ι.Χ με ταχύτητα αρκετά πέραν του επιτρεπτού
ορίου...
Η παραπάνω θετική ψυχολογία αρχίζει να ...σφυροκοπείται!...
Προσωπικά, ...το πιο εξοντωτικό από ηθικής άποψης ήταν η ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΗ ΤΗΣ Λ.Ε.Α...κοινώς
της Λωρίδας Έκτακτης Ανάγκης...
Εκτός από το αξιόποινο της υπόθεσης που μεταφράζεται σε φυλάκιση
και χρηματικό πρόστιμο, υπάρχει η μέγιστη επικινδυνότητα και η παντελής απουσία ενσυναίσθησης
και ανθρωπιάς!
Άρχισα να παρατηρώ τα πρόσωπα των παρανομούντων οδηγών!
Δυσφορία, εκνευρισμός, τάση για απεγκλωβισμό, ωσάν οι υπόλοιποι
να ήμασταν ανύπαρκτοι (!), απάθεια, αδιαφορία, και άλλα ανάλγητα "α" στερητικά...
Μια συνεπιβάτης μου διαπερνά το διαχωριστικό όριο της ευγένειας,
της ανοχής και της διακριτικότητας και ξεκινά τα υβριστικά σχόλια και τις
...κατάρες με ανεβασμένο το τζάμι...Οι εκ των δεξιών μου οδηγοί της Λ.Ε.Α
αντιλαμβάνονται το περιεχόμενο και αρχίζουν αντιστοίχως το...βρισίδι, επίσης με
ανεβασμένο το τζάμι...
Τι θεωρούμασταν άραγε εμείς όλοι οι υπόλοιποι των 3 νόμιμων
λωρίδων;
Αφελείς, αγαθοί, κορόιδα, νομοταγείς - οπότε και αυτομάτως χαζοί-,
ενοχλητικοί με την παρουσία μας; Υπαρκτοί μέσα στην "ανυπαρξία" μας
και αναλώσιμοι ως βορά στην επικινδυνότητα που οι ίδιοι δημιουργούσαν;
Εικόνα που θα μείνει ανεξίτηλη στη
μνήμη: αυτοκίνητο μεγάλου κυβισμού, με καλοντυμένους και γενικά
περιποιημένους επιβάτες, όπου στο σαλόνι πίσω από τον οδηγό μια ωριμη γυναίκα
- η μαμά ίσως-κρατά στα πόδια της (!) ένα μωρό ΑΔΕΤΟ (!), πετώντας το
στον αέρα για να το διασκεδάσει!!!
Δεν κατάφερα να διασκεδάσω καθόλου με την τρυφερή....σκηνή!
Το θέαμα μου δημιούργησε απέραντη ΘΛΙΨΗ και ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ...Κάρφωσα το
βλέμμα μου στο δικό της, προσπαθώντας να της "πω": είσαι επικίνδυνη
και ακατάλληλη για αυτό το ανήλικο πλάσμα, ο οδηγός του αυτοκινήτου σου
διαπράττει τεράστιο ποινικό αδίκημα, υπάρχουν και άλλοι συνάνθρωποί σου, οι
οποίοι ενδεχομένως να χρειαστούν τη Λ.Ε.Α για να σώσουν τη ζωή τους! Έχουν και
εκείνοι παιδιά ή όχι...Είναι κάποιων τα παιδιά ή όχι...Είναι και αυτοί άνθρωποι
ΟΛΟΙΔΙΟΙ με εσένα!...
Θαρρώ πως απλά απόρησε και ενοχλήθηκε με το ...παράλογα έντονό
μου βλέμμα!...
Το μπούλινγκ, ο εκφοβισμός είναι ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΟΝ!
η φασιστική συμπεριφορά των νεοεΛΛήνων είναι μόνιμη νοοτροπία και
συμπεριφορά!...
Τον ξεχάσαμε τον Βαγγέλη Γιακουμάκη;...
Εγώ, αδυνατώ!
Τον θυμάμαι καθημερινά σχεδόν ακόμη και στις πιο απλές μου
συναλλαγές...Βρίσκεται πίσω από κάθε απάνθρωπη "ευκολία" για
ΚΑΚΟΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ του Άλλου,
δολοφονική σε πολλές περιπτώσεις...
Καλό υπόλοιπο Άνοιξης...
Αλεξάνδρα Γεωργίου
