Θάνατος...
Είναι αδύνατο από τη φύση μας να μην τον φοβόμαστε, να μην τον σκεφτόμαστε, να μην το υπολογίζουμε...
Η πρώτη μας ανάσα τον εμπεριείχε!
Πολλά από όσα κάνουμε ή δεν κάνουμε, έχουν ένα άγγιγμα κατευθυντικό από αυτόν!
Βρίσκεται παντού, ως αχώριστος σύντροφος της Ζωής που είναι...
Κάποτε μας "θυμίζει"πως και εμείς τον "επιδιώκουμε", αισθανόμαστε τη ζεστή του ανάσα στο λαιμό μας...
Γυρνάμε απότομα να κοιτάξουμε και αντικρύζουμε μια σαγηνευτική μορφή...
Έρωτα τον λένε τότε...
Αλεξάνδρα Γεωργίου
