Τι πιστεύεις ότι σε χωρίζει από τον Κόσμο; Από όλο
το έξω από εσένα, από αυτό που υπάρχει εκτός από εσένα;
Τίποτα!
Εσύ ο ίδιος έβαλες τόσα δεδομένα ανάμεσα. Το έμαθες,
το εμπέδωσες, σου επιβλήθηκε και τώρα σχεδόν μηχανικά το πράττεις.
Ένας ολόκληρος στρατός ανάμεσα σας διευθύνει και
καθορίζει την ποιότητα της σχέσης σας: κακή,
μέτρια, καλή, ευχάριστη, απολαυστική, δυσφορική, τυραννική, τοξική, επικίνδυνη,
σωτήρια, ιαματική…
Ενεχυρίασες την επαφή σου με τον Κόσμο και την
παρέδωσες σε κατεστημένα, κοινωνικά πρότυπα και επιταγές, σε οικογενειακές
εκπαιδεύσεις, κουλτούρες, συμπεριφορικά μοντέλα και σε προκατασκευασμένες
συμπεριφορές!
Άραγε, τι πήρες πίσω ως δάνειο;…
Κάθε φορά που βρίσκεσαι Εσύ και ο Κόσμος και τίποτα
από όλα αυτά τα επιβεβλημένα, ακινητοποιείσαι ακαριαία επαναλαμβάνοντας σαν
παπαγάλος τη γνωστή δικαιολογία:
Δεν μπορώ! Είναι αδύνατο! Είμαι μόνος!
Το μόνο που απαιτείται για να λυτρωθείς από αυτήν
την ακινησία είναι μία απλούστατη κίνηση:
Να γείρεις προς τον Κόσμο! Με την
ματιά, το σώμα, τη σκέψη, τη φαντασία, την επιθυμία, τα όνειρά, τις ανάγκες σου
και να αδράξεις ό, τι σου δίνει ανάλογα.
Σου φαντάζει απίστευτο, ακατόρθωτο και το χειρότερο το θεωρείς ίσως και ανόητο.
Σου προκαλεί περίεργη εντύπωση και αμηχανία να είσαι εσύ ο ίδιος μονάχος χωρίς
κανέναν άλλον και τίποτα απέναντι στον κόσμο, τόσο πολύ με αποτέλεσμα να
καθηλώνεσαι μπροστά του!
Ένα από τα πιο επιζήμια πράγματα που σου έχει συμβεί
στη ζωή σου είναι ότι σε έπεισαν πως μόνος σου «μπορείς» και «επιτρέπεται» να
πράξεις ελάχιστα έως τίποτα!
Σου θυμίζω ορισμένα από αυτά:
Μόνος
σου θα βγεις;
Μόνος σου θα πας θέατρο;
Μόνος σου θα φας;
Μόνος σου θα πας για μπάνιο;
Μόνος σου θα πας βόλτα;
Μόνος σου θα πας διακοπές;
Μόνος σου θα πας για καφέ;
Μόνος σου θα πας εκδρομή;
Μόνος σου θα πας στο γάμο;
Μόνος σου θα πας για ψώνια;
Μόνος σου θα πας στο πάρτι;
Μόνος σου θα πας για προπόνηση;
Μόνος σου θα πας για ποτό;
Μόνος σου θα ταξιδέψεις;
Μόνος σου θα κάνεις ποδήλατο;
Μόνος σου θα έρθεις;
Μόνος σου θα είσαι;
ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΕΙΣΑΙ;;;
ΟΧΙ! ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ ΠΟΤΕ!
Συνοδεύεις και συνοδεύεσαι από τον Εαυτό σου! Ένα ολόκληρο σύμπαν! Δεν φτάνει;
Δεν αρκεί; Δεν είναι ικανοποιητικό; Δεν είναι απύθμενα ευχάριστο; Μόλις κάνεις
το αποφασιστικό βήμα προς τον Κόσμο ποδοπατώντας το τείχος που μπαίνει ανάμεσά
σας, θα απολαύσεις το κάθε τι στο μέγιστο βαθμό… Ανεπηρέαστος, αναπόσπαστος,
συγκεντρωμένος, νηφάλιος, διαθέσιμος, ολόκληρος…
Τότε ακριβώς θα νιώσεις ότι δεν έχεις ανάγκη τίποτα
και κανέναν, διότι τα έχεις «όλα» όταν είσαι εσύ και ο κόσμος. Αυτή η συνθήκη
έχει μία αίσθηση απροσμέτρητης ελευθερίας και μία γεύση ανείπωτα γλυκιά…Να
γνωρίζεις ότι ο κόσμος πάντα σε προσκαλεί και πάντα σου «κλείνει το μάτι»
να
μάθεις
να εμπλουτιστείς
να προχωρήσεις
να νιώσεις
να ακούσεις
να μυρίσεις
να δεις
να γευτείς
να ονειρευτείς
να ενταχθείς
να παραδοθείς
να παρατηρήσεις
να εξελιχθείς
να δημιουργήσεις
να είσαι ΕΣΥ, να γίνεις ΕΣΥ!!!
Σπάσε τις κλειδωνιές στα κουτάκια της σαδιστικής κουλτούρας που
δαιμονοποιεί την μοναχικότητα και κομμάτιασε τα πλαίσια της έξωθεν
επιβεβλημένης συμπεριφοράς ενός συγκεκριμένου και προκαθορισμένου life style...
Δεν είναι συμφορά, ούτε αποτυχία ούτε ντροπή να
γίνεσαι «ζευγάρι» με τον Κόσμο όταν το επιθυμείς! Στην αρχή δεν θα είναι
καθόλου εύκολο να υπερκεράσεις ολόκληρο καθεστώς, ιδίως εάν η έως τώρα ζωή σου
είναι δομημένη με βάση το σκεπτικό που επιτάσσει αυτό… Θα χρειαστούν σε πρώτη
φάση μικρά αλλά σταθερά βήματα χωρίς να διακυβεύεται σε μεγάλο βαθμό η αίσθηση της
ασφάλειας και χωρίς να δοκιμάζεται επώδυνα το μέτρο της αυτοπεποίθησης σου…
Με την πάροδο του χρόνου θα στερεώνεται όλο και
περισσότερο ο δεσμός σου με τον Κόσμο μέσα από τα κοινά σας… «βιώματα» σας!
ΕΣΥ ΚΑΙ οι φυσικές ομορφιές που κόβουν τη ανάσα και ο εγκέφαλος δεν προλαβαίνει
να παραπονεθεί ή να θρηνήσει την απουσία άλλου προσώπου ή παρέας…
ΕΣΥ ΚΑΙ τα φιλόξενα για μελέτη και συγγραφή κλειστά ή αίθρια μέρη που σε
ελκύουν τόσο δυνατά για συγκέντρωση που ο εγκέφαλος δεν έχει καθόλου χρόνο να
σπαταλήσει φαιά ουσία για οποιαδήποτε άσχετη ή ενοχλητική σκέψη.
ΕΣΥ ΚΑΙ τα πολιτιστικά δρώμενα που η ένταξή σου σε αυτά σε φωτίζει, σε γεμίζει
ολόκληρο ως ύπαρξη που ο εγκέφαλος δεν ζητάει τίποτε άλλο…
ΕΣΥ ΚΑΙ η «απλή» περιήγηση έως το μεγάλο ταξίδι που ο καταιγισμός πληροφοριών
γνώσεων και αισθήσεων δεν επιτρέπει στο εγκέφαλο να επιθυμήσει κάτι άλλο…
ΕΣΥ ΚΑΙ ο Άλλος, ο συνάνθρωπος, ο συμπολίτης, ο συγκάτοικος, ο συντοπίτης, ο
γείτονας, ο συνεργάτης, ο συνάδερφος, ο συνεπιβάτης, ο συνταξιδιώτης της ζωής,
ο διπλανός, οπουδήποτε και σε οπουδήποτε περίσταση που όταν είσαι αληθινά παρών
μαζί του με όλη σου την πολυεπίπεδη ύπαρξη, το λόγο, το χαμόγελο, το βλέμμα, το
σώμα, τη σκέψη, τη ψυχή, αναπόφευκτα ο εγκέφαλος σου θα γεμίσει με πληρότητα
και ευχαρίστηση…
ΕΣΥ ΚΑΙ ο Ανθρώπινος Κόσμος!
ΕΣΥ ΚΑΙ εσύ ο ίδιος, δηλαδή!
ΕΣΥ ΚΑΙ η παντοτινή σου «οικογένεια»!
Με αργά και σταθερά βήματα και με αληθινό βλέμμα θα
πραγματοποιήσεις το άνοιγμα και την αγκαλιά προς τον Κόσμο…
Είσαι ο ήρωας σου.. Είσαι ο πρωταγωνιστής στην σκηνή
του Κόσμου... Πάνω από όλα οφείλεις στο έργο / σενάριο της ζωής σου να δίνεις
το παρόν συχνά και με εντυπωσιακούς μονολόγους ενίοτε...Μην στέκεσαι άλλο
εμπρός του σαν απλός περαστικός, σέρνοντας σαν απλός περαστικός τα βήματά σου,
την προσωπική σου ζωή μέσα του, διότι συνεχώς και αυτός θα σου φαντάζει ξένος,
απρόσιτος, ενοχλητικός και εχθρικός…
Μην καθυστερείς άλλο…
Υ.Γ
Είναι επίσης αδιαμφισβήτητα όμορφος και μαγικός ο Κόσμος όταν τον βιώνεις με το
«μαζί», αλλά αυτό ανήκει σε ένα κείμενο μίας μελλοντικής ιστορίας που θα
μοιραστώ μαζί σας!
Αλεξάνδρα Α. Γεωργίου
